Op truffeljacht

Vanochtend een bezoek gebracht aan de markt in Duras. Vandaag stond de markt speciaal in het teken van de verkoop van de vruchten van de Zakjeszwam. De wat……? We hebben het hier natuurlijk over truffels. Nee, niet die van de bakker, die eigenlijk mijn voorkeur hebben. Maar die dure, bijna mythische zwarte knolletjes.

Truffels zijn eigenlijk de vruchten van de Zakjeszwam; een onder de grond groeiende zwam.Het mycelium ( netwerk van schimmeldraden ) van een truffel groeit op een lengte van 0-30cm onder de grond. Dit wortelstelsel bestaat uit soms wel kilometerslange ragfijne draadjes. Omdat truffels onder de grond groeien, zijn ze aangewezen op voedingsstoffen van andere organismen. Om dit te regelen vergroeit het mycelium als het ware met jonge wortels van allerlei planten, meestal bomen zoals eiken, hazelaars, wilgen en dennen. Zo ontstaat een soort samenwerking: de truffel krijgt belangrijke organische stoffen van de boom en de boom krijgt door het wortelstelsel van de truffel makkelijk water en voedingsstoffen binnen.Vanuit het mycelium ontstaat de vrucht: de truffel. Het duurt tussen de zes maanden en een jaar voordat de truffel tot volle wasdom is gekomen. Oorspronkelijk zocht men naar truffels met varkens. Doordat truffels in de grond zitten kunnen ze zich niet voortplanten. De natuur heeft hier iets op gevonden. Truffels bevatten een feromoon, een lokstof die vrouwtjesvarkens lokt. Die gaan woest wroetend op zoek naar de kostbare zwam. Varkens zijn echter vaak net iets te onhandig bij het zoeken waarbij de truffel in de varkensmaag terecht komt. Het varken fungeert zodoende als een soort ‘taxi’ voor de sporen van het organisme, maar daarbij gaat vaak ook het mycelium kapot. Daarom wordt tegenwoordig met speciaal getrainde honden gezocht.

Wij gingen vanochtend ook op zoek. Niet met een gouden neus, zoals deze honden bezitten, maar met een koude neus. Het had vannacht gevroren en het was vanochtend berekoud. De rit van 35 kilometer was prachtig; een stralende zon in een strakblauwe lucht en witte berijpte velden en bomen. Het leek wel vakantie!
In Duras aangekomen lekker gewandeld door het leuke plaatsje op weg naar de overdekte markt.  We kwamen daarbij langs een etalage van een inmiddels gesloten winkel, waar nu een woonhuis van gemaakt was. De tekst op het raam was opmerkelijk. Zie de foto hierboven. We hoorden de wanhopige ouders in onze fantasie al roepen: “ Als je nu je speelgoed niet opruimt, dan zetten we alles te koop!” En toen dat niet de oplossing bleek te zijn van het opvoedingsprobleem, hadden ze nu dat hele kind maar te koop gezet, middels de tekst op het raam. Je moet wat.
En misschien hadden ze het geld wel hard nodig om truffels te kopen. Want aangekomen op de markt, die slechts uit 3 tafels bestond, zagen we de prijzen van die onooglijke kleine zwarte bolletjes. Voor de tafels keurende smulpapen en achter de tafels kleumende verkopers die de potentiële kopers probeerden te verleiden. Met mooie woorden, kleine voorproefjes en door de geur te laten opsnuiven die onder een glazen stolp, die over de truffels geplaatst was,  gevangen was. Een mooi schouwspel, waar we van genoten zonder er zelf actief aan deel te nemen. Laten we zeggen dat het toch iéts boven ons budget lag.

Nadat we nog even verder door het plaatsje en langs de rest van de gewone wekelijkse marktkramen waren gelopen, zijn we op gaan warmen in “Cafe de la paix”, het vredescafé dus. Geen betere naam denkbaar voor dit authentieke Franse café, waar een groep oude Franse mannetjes van het stereotype soort, gezellig samen koffie zat te drinken en zeer geanimeerd met elkaar de laatste nieuwtjes en roddels van het dorp doornam. En tot twee keer toe werd één van hen gebeld op zo’n ouderwetse uitklapbare mobiele telefoon, waarbij het volume van de ringtone de hardhorendheid van de eigenaar verraadde. We warmden goed op door dit hele schouwspel, de warme koffie en het feit dat deze plekken gelukkig nog steeds bestaan in Frankrijk.

We eindigden deze geweldige morgen door nog iets lekkers bij de bakker te kopen ( nee helaas geen slagroomtruffels) en  gingen vervolgens zeer tevreden naar huis.