Vandaag moest ik voor de laatste nacontrole naar het ziekenhuis, een maand na de operatie aan mijn linkerhand. Was voor mij niet nodig geweest, want ik merk zelf wel dat de operatie goed geslaagd is. Maar ach, het hoort bij de procedure en het is een vriendelijke specialist, dus waarom niet even gezellig bij hem langs. Hij begon te vragen of er nog mieren in mijn arm zitten. Dat is tenminste de letterlijke vertaling voor tintelingen. Ik vind het wel een toepasselijke naam. Ik kon hem geruststellen; alle mieren zijn dood. Na wat drukken op mijn handpalm, buigen van mijn vingers en controle van de mate van gevoeligheid van mijn vingertoppen kwam hij tot de conclusie dat alles goed gaat. Tot slot zei hij :”U bent toch een doe-het-zelver? Lukt dat ook alweer een beetje?” Frank en ik schoten allebei in de lach. Ik heb hem toen verteld dat ik alweer muren schoon sta te bikken met een electrische steenbeitel. Hij moest er hartelijk om lachen en sloot af met de opmerking dat hij mij niet hoefde te vertellen dat ik alweer dingen mag doen als het geen pijn doet. Gelukkig maar.