Het naderende einde van een eindeloze zomer

De dagen vliegen voorbij. Vorige week was het erg fijn om mijn zus en zwager hier voor een paar dagen te gast te hebben. Het kwam net goed uit dat we voor die dagen nog geen boekingen hadden, zodat ze heerlijk van onze gite hebben kunnen genieten. Voor ons fijn dat ze ons ook konden helpen om nog wat puntjes op de i te zetten t.a.v. de inrichting en hun gebruikerservaringen met ons konden delen. Zo bleek de koekepan, die ik op zijn uiterlijk had gekocht,  in de praktijk een vreselijk onding te zijn. Dus zélfs bij pannen nooit op het uiterlijk afgaan!
Direct na hun vertrek kwamen de eerste gasten alweer. Ze proberen ons nog steeds gek te krijgen door op het allerlaatste moment te boeken. Maar wij zijn inmiddels zo doorgewinterd, dat we ons hand daar bijna niet meer voor omdraaien. Als het weer een beetje meewerkt, liggen de lakens na een paar uur weer frisgewassen en gestreken op het bed en kan een drie***hotel er niet aan tippen. Zeg ik zonder enige vorm van bescheidenheid…….
En zo vliegen de dagen voorbij en lijkt het dit jaar, wel meer nog dan andere jaren, opeens snel dichterbij te komen dat de zomer afgelopen is. En de daarbij horende activiteiten, zoals onze wekelijkse avondjes uit naar de marché de producteurs locaux in Lamontjoie en Mezin, waar je zo heerlijk en gezellig kunt eten wat de lokale boeren met liefde geproduceerd hebben. Dit jaar weliswaar in aangepaste vorm, met een maximum aantal bezoekers, iedereen met maskers, zonder de aanwezigheid van een dansvloer, maar nog steeds even leuk. Dus we gaan er deze en volgende week nog met volle teugen van genieten, nu het nog kan. Want alles heeft een einde, maar een worstje van een lokale boer heeft er twee.