Ik weet niet eens meer waar ik naar op zoek was, maar opeens verscheen er een artikeltje over “axe throwing” op mijn beeldscherm. Ik heb het idee dat wij hier onder een steen wonen en dat het daarom volslagen nieuw was voor ons. Maar voor de enkeling die ook niet weet wat dat is, zal ik proberen het uit te leggen. Ik weet uit mijn vorige leven dat je pas iets goed uit kunt leggen als je zelf boven de stof staat, maar ik doe toch een poging. Op een aantal banen met ertussen betongaas om ongelukken te voorkomen, gooien de deelnemers met bijlen op een houten schijf. En net als bij darten verdien je de meeste punten als je in het hart van de houten schijf gooit. Het is over komen waaien uit de VS ( goh, waarom verbaast me dat nou niet?!) en uit Engeland. In Nederland en ook hier in Frankrijk kun je al terecht voor een potje bijlgooien en is het een geliefde bezigheid op teambuildingsuitjes en vrijgezellen feesten. In Amerika is het ook geliefd op vier-je-echtscheiding-feestjes. Zijn jullie er nog? Nou, ik hak of haak af. Vooral toen ik een interview las met een grootheid in deze bezigheid. Het helpt volgens hem om, ter verbetering van je score, te denken aan mensen die je graag een bijl naar hun hoofd zou willen gooien.
Ik vind het eng! Het doet me wel weer terugdenken aan een teamuitje met het team van de Montessorischool in Zeist. Toen ik daar startte met werken gingen we met het team, in het kader van de kennismaking, bowlen. Nou vind ik dat een van de sufste dingen om te doen, maar het idee om gezellig met elkaar wat te gaan doen was leuk. Nou kennis hebben ze wel met me gemaakt die avond. Bij een iets te fanatiek en zeer onkundig uitgevoerde worp schoot de bal bij het achteruit zwaaien van mijn vingers en belandde tussen mijn collega’s. Het liep goed af, maar als we lekker een avondje waren gaan bijlgooien, dan weet ik dat nog niet.
Ik weet het weer zeker. Wij blijven hier gewoon lekker onder die steen wonen en Frank komt er alleen even onder uit om houtjes te hakken voor de kachel.
