In opdracht van vrienden naar huizen kijken….

Gisteren gebleven bij punt 10 van de dingen die je vooral niet moet doen, te weten:  “In opdracht van vrienden naar huizen kijken”.
Frank kijkt graag ‘s avonds op de computer naar huizen die te koop staan. Dat doet hij al járen en hij is inmiddels een kei in het scheiden van het kaf en het koren op de huizenmarkt hier in de regio.  Zodoende heeft hij van een aantal goede vrienden met verhuisplannen de “opdracht” gekregen rond te kijken. We gaan ook af en toe, op hun verzoek, een huis in het echt bekijken. Dat laatste doen Frank en ik samen en dat vinden we heel leuk om te doen. Een volwassen versie van de speurtocht en een mooi doel voor een rondrit in de omgeving op een mooie dag.
Een maand geleden zag Frank weer een ontzettend leuk huis op de site van een makelaar. Meestal staat er bij zo’n advertentie geen adres, maar dit was zo’n markant gebouw dat Frank het vrij snel gevonden had via Google Earth.  Toevallig ( hoe mooi kan het zijn) vlakbij mijn lievelings kringloopwinkel, dus dat was mooi te combineren.
We vonden het snel en oei, wat was dat een ontzettend leuk huis. Nog leuker dan op de foto’s, wat niet vaak het geval is. Alleen de ligging viel wat tegen. Dit keer niet langs een drukke weg, wat meestal het probleem is, maar grenzend aan en uitkijkend op een jaren 70 wijkje. Maar we konden ons heel goed voorstellen dat er bij dit pareltje zoveel pluspunten tegenover stonden, dat met het uitzicht wel te leven viel. De voorkant keek immers uit over een lap eigen grond en de zijkant op een prachtige, inmiddels overwoekerde en in onbruik geraakte spoorlijn. En, voor alle duidelijkheid, we zagen niet onze vrienden maar vooral onszelf daar wel zitten. Zou dit het begin zijn van een “ik-zocht-iets-voor-een -ander-maar -bleef-er-zelf-mee-zitten” avontuur?
Wordt vervolgd………

Voor de blogs van de komende dagen vraag ik jullie, ter voorbereiding, bijgaande tekst even door te nemen. Wellicht voor een aantal van jullie gesneden koek, maar voor anderen nieuwe leerstof.

Wat is een SOAP?

Soap is een van oorsprong Amerikaans televisiegenre (afgeleid van ‘soap opera’) dat is ontstaan in de jaren dertig. Het principe waarbij het wel en wee van ‘gewone’ mensen dagelijks wordt gevolgd, komen we voor het eerst tegen in het feuilleton, vervolgverhalen in de krant die in de negentiende eeuw zijn ontstaan. Pas in de twintigste eeuw wordt het begrip ‘soap opera’ gebruikt voor hoorspelen op de radio. Afleveringen worden in het radiotijdperk gesponsord en onderbroken door reclames van zeepfabrikanten, vandaar de benaming ‘soap’. Vanaf de jaren vijftig is soap als dramaserie te zien op de Amerikaanse televisie.
Soapseries veronderstellen continuïteit in karakters, plotverwikkelingen en locaties. Dit betekent dat alle afleveringen uit een vaste groep personages bestaat waaromheen verschillende plotlijnen elkaar doorkruisen. De soap is een typisch voorbeeld van een serial: het verhaal kent namelijk geen afgebakend begin en eind en wordt uitgesponnen over een flink aantal seizoenen. Daardoor verloopt de vertelling ronduit traag en lijkt er na een aantal afleveringen weinig vooruitgang in te zitten.
Dat er nooit een einde komt aan de verwikkelingen, blijkt uit het feit dat een aflevering altijd eindigt met een cliffhanger. Dit is een dramatische constructie waarbij de serie naar een climax toewerkt en zodoende de aandrang om te blijven kijken versterkt. Cliffhangers zijn dan ook vaak onthullende, emotionele of anderszins prikkelende momenten in het verhaal. Het zijn situaties die de vraag oproepen hoe het verhaal verder zal verlopen, juist omdat een aflevering op het meest kritieke moment stopt. Zeker aan het einde van een seizoen wordt er voor een spectaculaire cliffhanger gekozen.
Dramatische wendingen vloeien met name voort uit interpersoonlijke communicatie, waarbij wordt ingespeeld op verwachtingspatronen van de kijker. Handelingen van personages en plotverwikkelingen zijn dus enigszins voorspelbaar. Dit alles speelt zich af in een relatief beperkte ruimte; scènes vinden dan ook over het algemeen binnenshuis plaats. Net zoals bij het feuilleton en de radiosoap, ligt de focus in soap opera altijd op het privéleven van ogenschijnlijk normale mensen. Nieuwe verhaallijnen ontstaan meestal uit conflictsituaties, voortkomend uit kwesties over haat, liefde, macht, geluk en bedrog. Waarden en normen met betrekking tot families en relaties worden impliciet aan de kijker overgedragen en zijn meestal universeel van aard. Herkenbare thema’s voeren meestal de boventoon waarmee soaps een reflectie kunnen bieden op het persoonlijke leven van de kijker.

Bron: wiki.beeldengeluid.nl

 

 

Plaats een reactie