Koning van het dorp…….het bleef bij dromen. Teveel kapers op de kust en de koek was zo droog dat ik het ook maar bij één poging heb gelaten.
Niet alleen de koek was droog, maar de speech van de burgemeester ook. Een geluk is dat het een man van weinig woorden is, dus dat deel van de samenkomst was snel voorbij. Daarna werd er nog traditioneel iemand uit het dorp in het zonnetje gezet. Ons dorp telt rond de 270 inwoners, maar één daarvan blijkt een schrijfster te zijn. Ze had net haar eerste boek gepubliceerd dus dat was het vermelden waard. In het land der blinden is eenoog immers koning. Het lezen van deze laatste zin duurde bij jou net zolang als het moment van huldiging door de burgemeester. Daar sta je dan als trotse schrijfster van je eerste boek. Het door haar meegebrachte stapeltje boeken bleef zonder enige vorm van aandacht treurig in een hoekje van de zaal op een stoel liggen. Een fles wijn met een zakje leuk ingepakte nootjes was haar deel. Ik had vanochtend nog tegen vrienden, waar we gingen lunchen, gezegd dat het mijn streven is om volgend jaar door de burgemeester naar voren te worden geroepen omdat ik iets bijzonders gepresteerd heb. Gelukkig hoef ik niet meer op zoek naar nog niet ontdekte gaven bij mezelf, want dat streven heb ik nu niet meer.
Gelukkig was de dag verder goed met zelfgebakken appeltaart en een heerlijke lunch met goede vrienden. Nou misschien is die appeltaart toch wel een vermelding waard volgend jaar………
Supergezellig weer, je stukjes. Ik lees niet elke dag – want geen feesboek fan meer. Dus steeds een paar stukkies tegelijk. Je bent het nog niet verleerd hoor, in tegendeel! Lekker door blijven schrijven!