Driekoningen

Nog twee dagen en dan is het Driekoningen. Om dat te vieren is in het land der lekkerbekjes een speciale traktatie beschikbaar; een  ronde platte koek, gevuld met een smeuïge amandelvulling waarin een klein voorwerpje verstopt zit. Naar goed gebruik gaan de kinderen in huis onder de tafel zitten als de koek aangesneden wordt. Zij mogen vanuit die positie zeggen voor wie welk stuk is. Vervolgens eet iedereen zijn of haar stuk op en degene die het voorwerpje aantreft is de koning of de koningin van de dag. Met een door de bakker meegeleverd gouden kroontje beleef je vervolgens de dag van je leven. Of niet als het stenen figuurtje in je stuk bleek te zitten aan het geluid van een brekende kies te horen. Dan mag je vervolgens op zoek naar een tandarts en dat is hier een hele opgave. Maar dat is een ander verhaal.

Morgen viert de burgemeester van ons dorp Driekoningen met alle door hem persoonlijk uitgenodigde dorpelingen, gecombineerd met een nieuwjaarsreceptie. Ik ben benieuwd of één van ons twee voor een dag de koning of de koningin van het dorp mag zijn. En wat dat inhoudt? Ik zal er zeker verslag van doen.

Op mijn zoektocht vanochtend wat Driekoningen eigenlijk voor feest is, kwam ik in de uitleg tegen dat de kerstboom voor die tijd opgeruimd moet zijn omdat het anders ongeluk brengt in huis. Waarom dat is werd niet uitgelegd in die tekst, dus wellicht was één van de drie wel net zo allergisch voor dennennaalden als ik. Maar ongeluk in huis  kunnen we niet hebben natuurlijk, dus maar niet langer gedraald, ik had toch nog geen plannen voor vandaag. Alle kerstversiering ligt nu, na een paar uur werken, weer keurig opgeruimd in de schuur en de kerstboom draait vrolijk rondjes in de wasmachine. Laat die koningen maar komen.