Wat is er nou zo leuk aan verhuizen naar een ander land? Dat je steeds weer nieuwe dingen kunt ontdekken en nieuwe ervaringen op kunt doen.
Vandaag naar een veiling geweest. De complete inventaris van een failliet schildersbedrijf ging onder de hamer. Dat gebeurde in en rond het bedrijfspand zelf. We hadden er op zich niets te zoeken, maar waren gewoon nieuwsgierig hoe zoiets gaat. En een lesje taal en cultuur is ook nooit weg. De notaris, herkenbaar aan een kek hoedje, een vlinderstrik en een klein hamertje, ging de groep belangstellenden voor, in een ronde door het bedrijf. En alles waar hij langs liep werd in rap tempo verkocht. Van 2000 vierkante meter oersaai behang voor 15€, een complete stellingkast strak afgevuld met oude blikken verf voor 10€, tot prachtige raadselachtige machines waarvan alleen wij geloof ik niet begrepen waar ze voor waren. Ik had mijn oog laten vallen op een leuk houten trapje. Geen idee wat ik ermee zou moeten, maar hij was zo lekker doorleefd. Helaas werd hij zó snel afgehamerd als nutteloos ding voor 10 €, dat ik niet eens de tijd had om mijn mond open te doen. Dat afhameren was trouwens ook wel grappig. Een venijnig tikje op het voorwerp zelf door de notaris en hup weer door naar het volgende item. We vroegen ons af of hij ook wel eens iets kapot slaat met dat hamertje, want dat zou ons niet verbazen. Alle gekochte waar werd direct afgerekend en nog tijdens de veiling van de rest, al door de nieuwe eigenaren naar buiten gesleept. Overigens zonder enige controle bij de deur. We hebben het geheel met verbazing gade geslagen en er een leuke middag door gehad. Het enige minpuntje was dat de eigenaar van het schildersbedrijf stond te snikken in een hoekje van het kantoor. Toch triest als je droom zo uit elkaar spat op een zonnige woensdagmiddag.
Ja, eenmaal… en soms geen tweede maal maar meteen afgehamerd voor 2x niks. Ik had wel het idee dat de notaris wist welke dingen toch niets opbrengen. En dat hij zijn vaste klanten wel kent. Zo kun je als vaste klant ook gewoon met een cheque betalen, al wordt bij de veilingvoorwaarden vooraf duidelijk gezegd dat dat geen betaalmogelijkheid is (tenzij vergezeld van een soort garantstellingsbrief van de bank). Ach, het gaat om kleine bedragen. Toch is het ook zo’n voorbeeld dat Frankrijk veel regels heeft, maar dat het wel werkbaar moet blijven.