Zoals inmiddels wel duidelijk zal zijn, houd ik erg van het rondstruinen bij kringloopwinkels. Het heeft bijna iets van een avontuur om daar rond te lopen. Zoveel dingen waar een hele geschiedenis aan kleeft die je niet kent, maar waar je zelf een verhaal bij kunt bedenken. Een paar weken geleden kwam ik er een mandje tegen met daarin een stapeltje oude geborduurde badges/patches. Waarschijnlijk als aandenken gespaard door iemand tijdens verschillende reizen. Ik werd direct vrolijk van de plaatjes en ze glimmen bijna van alle mooie herinneringen en blije vakantieavonturen. Want zo’n ding schaf je toch alleen aan als het een fijne plek was waar je graag nog jaren aan terug wilt denken bij het zien van het plaatje? Een paar weken lang heb ik af en toe naar het stapeltje gekeken en bedacht wat ik er mee zou willen doen. Vandaag besloten om ze op mijn kleine rugzakje te naaien, die altijd met me meegaat tijdens grote en kleine avonturen. En ik ben blij met het resultaat. Ik zag trouwens op Ebay dat ze een behoorlijke verzamelaarswaarde hebben. Maar het plezier van de eerste eigenaar bij het aanschaffen en het rijke gevoel bij mij als ik naar mijn leuke tasje kijk, zijn niet in geld uit te drukken. Laat mij maar rijk zijn zonder geld.
