Ik weet waar jouw huis woont

Vorige week kregen we uit Nederland een pakje ter ere van onze verjaardagen. Het versturen ervan had heel wat voeten in de aarde gehad, zo begreep ik.

Ons adres, te weten “Lieu-dit Cerclé” , kon niet succesvol ingevoerd worden in het computersysteem en werd daardoor als FOUT bestempeld. Want: “Zo’n  computer weet heus wel wat goed of fout is mevrouw, dus het door u opgeschreven adres is niet correct”. Mijn vriendin vertelde de medewerkster van het inleverpunt dat dit toch écht het juiste en volledige adres was. Tijd om hulp van de chef in te schakelen, via de telefoon. De beste man barstte los in een stortvloed van, met stemverheffing uitgesproken woorden, waarop de medewerkster de telefoon aan mijn vriendin gaf, die de man nogmaals rustig vertelde dat ze ons adres toch echt juist op het pakje had geschreven en dat het op deze manier volledig is, want dat huizen in Frankrijk, zeker op het platteland, vaak geen nummer maar een naam hebben. “Mevrouw u hoeft mij niet de les te lezen, Frankrijk is geen onderontwikkeld land en wat u beweert is absoluut niet waar!”, was zijn reactie. Goed, het werd, zo was wel duidelijk, op deze plek een doodlopend traject .

Vol goede moed op naar de volgende winkel waar vandaan je post kunt versturen. Daar herhaalde het probleem zich, met dit verschil dat de medewerkster op deze plek graag oplossingsgericht handelde. Dus bij een ook hier weigerend computersysteem, omdat het vakje waar het huisnummer ingevuld moet worden simpelweg niet leeg mag blijven, vulde de medewerkster een willekeurig getal in en toen was het hele probleem opgelost. Kijk, die is geknipt voor haar werk.

En met dat willekeurig gekozen nummer kwam ons pakje vervolgens keurig aan. Want onze postbode krijg je niet gek! De beste man rijdt elke dag 350 kilometer om de huizen die in zijn regio zitten van post te voorzien. Hij kent alle bewoners en ik denk dat een pakje met alleen onze naam erop ook nog wordt bezorgd. Onze postbode is altijd vrolijk, maakt overal een praatje en heeft zeker een sociale functie hier op het platteland.

Het gaat overigens wel in heel Frankrijk veranderen. Er is van hogerhand besloten dat elk huis in Frankrijk aan een weg met een naam komt te liggen en dat elk huis een nummer krijgt. Er worden steeds meer pakjes bezorgd ( inderdaad hebben die bezorgers er wel eens moeite mee om ons te vinden), het is handig voor hulpdiensten en het heeft ook te maken met de aanleg van glasvezelkabel naar elk huis in Frankrijk. T.a.v. dat laatste hoort ons dorp zo’n beetje bij de laatsten, dus ook die nummers zullen nog wel even op zich laten wachten. Alhoewel we de nummerplaatjes al enige tijd geleden in het gemeentehuis hebben zien liggen. Onze zéér betrokken burgemeester leert ze vast uit haar hoofd, denk ik. We kijken er wel naar uit om zo’n mooi geëmailleerd bordje te krijgen en vragen ons al af hoe de weg naar ons huis gaat heten en welk nummer ons huis gaat krijgen. Het zal een hoog nummer worden, want het is afhankelijk van het aantal meters dat het huis van de hoek van de weg af ligt waarvandaan de telling begint en waar ook het bordje met de naam van de weg staat. Klinkt logisch toch? En dan zijn we tenminste geen onderontwikkeld land meer en passen we keurig in elk computersysteem. En dat is best jammer, als je het mij vraagt.