Vandaag weer iets echts frans meegemaakt. We gingen vanmorgen naar ons verzekeringskantoor om de auto die we eind deze week hopen op te halen vast te verzekeren. Er werd gevraagd wie de hoofdbestuurder gaat worden van de auto. “Ik”, riep ik enthousiast. . Oei, dat was schrikken voor de dame achter de computer, want “Uw andere auto’s staan allemaal geregistreerd met mijnheer als hoofdbestuurder”. Getrouwd of niet, daar moesten alle kleine lettertjes toch eens goed op nagelezen worden. Maar goed, mijn gegevens werden keurig opgenomen en het zou geregeld worden. Ach wat verrassend; vanavond bleek in de opgestuurde gegevens toch weer Frank zijn naam te staan. De naam die trouwens ook op mijn bankrekening staat. We hebben samen een rekening, maar bij de bank heet ik madame Frank Veenis. En heb ik ook al eens verteld dat ik vorig jaar iets online wilde bestellen bij Amazon in Frankrijk? Ik bestel daar vaak iets, maar opeens waren er problemen met mijn betaling. Ik kreeg de mededeling dat ik eerst naar mijn bank moest gaan. Daar bleek dat ik een bestedingslimiet heb, ja echt, omdat ik de vrouw ben. Zó absurd, dat ik er alleen maar verschrikkelijk hard om moest lachen. Als eind deze week de auto trouwens op mijn naam geschreven gaat worden, dan dient zich alweer het volgende probleem aan. In Frankrijk schrijf je je niet in als inwoner, maar de water en electriciteitsrekeningen op jouw adres en met jouw naam zijn het geldige bewijs dat je er woont. En ja hoor, die rekeningen staan allemaal op Frank z’n naam. Maar gelukkig staat er ergens online een brief die je als man kunt printen en ondertekenen en waarin staat dat je vrouw bij je in huis woont. En gelukkig ben ik daar nog steeds erg blij mee! De rest beschouw ik maar als die broodnodige veranderingen waar we op zaten te wachten.
Hoezo, afhankelijk???