En wat doe je als je opeens zo ontzettend veel zin hebt in een bapao maar die hier niet te vinden zijn? Dan moet je zelf “even” aan de bak. Tijdens ons laatste bezoek aan Nederland had ik er al speciaal meel voor gekocht bij de Toko en die bij de kringloop gekochte bamboe stoommandjes, die al máánden in de kast stonden, vielen ook opeens op hun plek. Deze spontane actie leverde zo voor ik het wist, een paar uur lol op in de keuken. De beloning is er naar; 14 met kipsaté gevulde bapao’s en een hoop geleerd. Want ze verdienen uiterlijk niet allemaal de schoonheidsprijs, maar ik weet nu voor de volgende keer wel hoe het moet. “Van proberen kun je leren” riep ik op school ook altijd en dat blijft mijn lijfspreuk. De smaak van de vulling maakt dat het uiterlijk van ondergeschikt belang is. Dus misschien moet ik die droom van het hebben van een oude HY Citroën bus, omgebouwd tot foodtruck maar eens verder uit gaan werken. Maar inderdaad, dat gaat al echt op werken lijken en stiekem heb ik daar inmiddels helemaal geen zin meer in. Dus genieten we gewoon zelf en voor ieder die langskomt hebben we een voorraadje in de vriezer. Wel opschieten, want ik denk dat ze er niet lang zullen liggen.
