Levenslang

Sinds twee weken ben ik in het gelukkige bezit van het kookboek van mijn moeder. Elseviers pocketkookboek, uitgave 1962. Zolang als ik mij kan heugen, noem het levenslang, stond dit kookboek bij ons in de keuken en herinner ik me dat mijn moeder er uit kookte. Belangrijke herinneringen en de bakermat van mijn liefde voor bakken en koken.

Het boek begint met de volgende inleiding:

”Vele mensen, en uiteraard vele jonge vrouwen, menen dat de kookkunst moeilijk en ingewikkeld is en dat er veel tijd voor nodig is voordat men ervan op de hoogte is. Tegenwoordig streeft iedereen er naar zijn kost klaar te maken, maar jammer genoeg lukt dat niet iedere vrouw…….hetgeen helaas wel eens leidt tot onenigheid in het gezin, indien de man van lekkere hapjes houdt en deze niet op tafel verschijnen. Toch kan ieder vrouw zich de kunst van het koken eigen maken, zeker wanneer ze de talrijke raadgevingen volgt die de moderne communicatiemiddelen zoals radio, televisie en boek haar zo kwistig meedelen.”  In het “Woord vooraf” wordt nog vermeld dat dit boek tracht de helpende hand te bieden aan de pas beginnende zowel als aan de variatie zoekende huisvrouw. Voor deze laatste groep worden er bijvoorbeeld, zo staat beschreven, mogelijkheden opgenomen om soepen uit een pakje door enkele toevoegingen smakelijker te maken.

Mijn moeder hoorde niet thuis in de groep der keukenprinsessen, maar het had haar belangstelling wel en ze volgde zelfs af en toe wat extra cursussen om nieuwe dingen te leren. Ze kookte elke dag van de week, behalve op zaterdag. Dan aten we brood, maar wel aangekleed met een haring, een gehaktbal of een uitsmijter. Op zondag kookte mijn vader soms en dat zorgde wel voor wat variatie. Zat er opeens een pepersaus over je gehaktbal of was de bloemkool een keer niet bedekt onder een witte melige saus, maar gegratineerd in de oven. Dat die recepten ook uit dit boek kwamen, dat zou best zo kunnen zijn. Op de achterkant van het boek staat geschreven dat de man met een hobby voor kokkerellen in dit boek ook veel van zijn gading zal vinden.

Dit kookboek was voor zijn tijd denk ik best vernieuwend. De hoofdstukken “Van brunch tot rijsttafel” , “De snelkookpan”, en “Voedingssystemen ( vegetarisme, katabolisch voedsel en voeding bij aandoeningen) waren toen nog niet standaard lijkt me. De supergelukkig ogende huisvrouw op de kaft haalt iets uit een oven met daarop electrische kookplaten. De omrekentabellen voor maten en gewichten uit Amerikaanse recepten op de eerste pagina doet mij  vermoeden dat dit een foto van een Amerikaanse droomkeuken is. Ook niet standaard voor die tijd, waarin de Bruynzeel keuken in ons huis al luxe was.

Bladerend door dit boek, waar hier en daar de bladzijden los zitten, bevlekt en voorzien van aantekeningen zijn, komen veel herinneringen boven. En besluit ik de komende tijd, uit nostalgisch oogpunt, regelmatig uit dit boek te koken en te bakken.

Gisteren dus a.g.v. dit besluit AGV * op tafel. Rode kool met appeltjes, zelfgemaakte appelmoes, gekookte aardappels en een gehaktbal mét jus. Waarbij ik de gehaktballen heb gebraden volgens de door mijn vader handgeschreven instructies, die aan het boek zijn toegevoegd. Voor herhaling vatbaar? Volgens Frank wel, echter voor mij lekker maar te saai en te standaard. Die bakermat heeft voor mij duidelijk sleetse plekken. Vandaag maar weer iets uit de Franse keuken.

*Aardappelen-Groente-Vlees, niet de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Die laatste komt bij ons zélden op tafel.