Voor het bezoek aan het makelaarskantoor, waar we het oordeel over ons huis in de vorm van een taxatie zouden ontvangen, waren we wel een beetje zenuwachtig. Ik zou bijna denken net als ouders die naar een rapportgesprek met de leerkracht van hun kind gaan; je hoopt alleen maar goede dingen te horen en de indruk te krijgen dat er goed naar je kind ( in ons geval ons huis) wordt gekeken, maar je bent ook wel een beetje bang voor een teleurstelling.
We werden vriendelijk ontvangen en aan een tafel voor een beeldscherm geplaatst. Ze hadden een hele presentatie voorbereid, waarin ons huis a.h.v. foto’s werd beschreven. Zelfs de nodige grafieken met achtergrondinformatie over de omgeving van het huis en ik weet al niet meer, passeerden pagina na pagina de revue.
Na verloop van tijd werd de presentatie even stopgezet en werd ons de vraag gesteld welke waarde wij zelf aan ons huis dachten te koppelen. Natuurlijk hadden we het daar zelf ook al over gehad thuis, maar de bedragen die we stiekum in ons hoofd hadden durfden we eigenlijk niet te noemen. We zijn ontzettend trots op wat we samen neergezet hebben en voor ons was het hele proces en is het uiteindelijke resultaat goud waard……..maar is dat écht de waarde van het huis? Frank noemde, met de nodige schroom een bedrag en ik, zelfs na herhaaldelijk aandringen van de makelaar, durfde me er echt niet aan te wagen.
Er kwam geen reactie van het zeer zakelijke stel en de presentatie werd weer hervat. Na de nodige pagina’s met droge opsommingen kwamen we op de laatste pagina van de presentatie. Met hun eindoordeel in de vorm van de door hen geschatte waarde van ons huis op dit moment.
Er kwam groot een bedrag in beeld.
Ik denk dat ze het drie keer hebben voorgelezen en dat het pas de laatste keer écht doordrong terwijl het groot voor ons neus in beeld stond. Dit bedrag lag véél hoger dan wij zelf hadden ingeschat en is dik twee keer zoveel als dat we er zelf voor betaald hebben. Ik denk dat we allebei even heel glazig hebben zitten kijken en dat we vervolgens stamelden dat we dit niet verwacht hadden. En daarna waren we vooral stil……..
De presentatie werd afgesloten en we kregen alles nog op papier mee, om thuis nog eens rustig naar te kunnen kijken. Met een keurig mapje onder ons arm verlieten we het pand. Dit voelde raar. Maar wel prettig raar.
Dik verdiend dit mooie ‘rapport’, na al het werk dat jullie verricht hebben! Ik ben ook benieuwd naar het huis met de twee torentjes, wordt dit jullie nieuw project?
Zo heeee, en wat nu?