Mijn vader had vroeger op zolder zelf een piepklein en lichtdicht kamertje gebouwd, waarin hij zijn foto’s ontwikkelde en afdrukte. Het was precies groot genoeg voor hem om in te zitten en alle spullen kwijt te kunnen die hij nodig had om te toveren. Want dat vond ik het. Soms mocht ik mee om te kijken hoe op een wit papiertje in een bak met vloeistof opeens een foto tevoorschijn kwam. De sfeer was speciaal, nog eens versterkt door het feit dat het zó snoeiheet was in dat hokje, dat mijn vader er in zijn zwembroek in zat. Achteraf was dat mijn eerste kennismaking met de mancave. Een ruimte waarin een man helemaal zichzelf kan zijn en kan doen waar hij zin in heeft, ongestoord door vrouw en kinderen. Ja ja, je leert wat van Wikipedia.Het woord mancave werd laatst door een van onze gasten gebruikt en ik moest er vandaag aan denken toen ik Frank zo lekker bezig zag in de stal. Omringd door gereedschap en auto onderdelen verspreid door de ruimte. Een paar meter verderop stond zijn fiets al klaar voor een rit later op de dag en voor verloren momenten tussendoor een berg hout om lekker stoer te hakken en te zagen. Heerlijk toch, zo’n ruimte waarin je je gang kunt gaan en alles zo kunt laten liggen aan het einde van de dag? Tip: zoek ook eens op de computer op wat het woord mancave betekent en kijk ook bij de afbeeldingen. Ieder z’n ding, maar wij moesten er verschrikkelijk om lachen.
Geweldig he? Ik hoorde het woord de eerste keer een paar jaar geleden toen er een klusjesman over de vloer kwam en vroeg waar de mancave was. Ik had geen idee waar hij het over had. Mijn migrantenbrein was ondertussen al wel gewend geraakt aan zulke ongemakkelijke momenten en draaide op volle toeren. Zo moeilijk kon het toch niet zijn. Behulpzaam als ik ben, wees ik hem heel vriendelijk de weg naar het toilet…
Zou ik ook gedaan hebben!