De Ricard, die we samen met onze burgemeester dronken die zondagmiddag, smaakte goed. Maar het verhelderde het zojuist door haar vertelde verhaal geenszins. De makelaar, die er zo graag mee pronkte dat hij huizen de eerste dag al voor de vraagprijs zou kunnen verkopen, had de geboden vraagprijs op de eerste dag geweigerd? Officieel is een makelaar nota bene verplicht elk uitgebracht bod aan de verkopende partij door te geven. Wij hadden niets van ze gehoord. En waarom werd een bezichtigingsafspraak met dit stel meerde keren verplaatst? De burgemeester bleef maar herhalen dat de gehele gang van zake absoluut niet correct was. Ze opperde dat we de makelaar buitenspel zouden kunnen zetten om het rechtstreeks aan dit stel te verkopen. We gaven haar aan dat we een bindend contract hadden getekend en dat we zelf op dit moment absoluut geen behoefte voelden om met dit makelaarsduo een conflict aan te gaan. De zojuist verkregen informatie moest daarbij uit betrouwbare maar anonieme bron blijven komen, dus daarmee konden we niet schermen. De burgemeester stelde vervolgens voor dat ze het stel nu zou kunnen bellen om nog vandaag bij ons langs te komen om het huis in ieder geval eens te kunnen bekijken. Want die kans was ze tot nu toe onthouden. En rechtvaardigheid staat hoog in het vaandel bij onze burgemeester. Ondanks het feit dat we aan de makelaar hadden beloofd geen mensen binnen te laten zonder dat zij erbij waren, stemden we hier mee in. We waren ook erg nieuwsgierig geworden naar deze mensen en naar hun verhaal.
Helaas kreeg ze ze niet te pakken , ondanks het feit dat ze het meerdere keren probeerde onder het genot van een volgend glas. Ze beloofde maandag weer opnieuw contact met ze te zoeken en weer bij ons terug te komen. Ze vertrok en liet ons met 1001 vragen achter….
Op maandagochtend belden we zelf met de makelaar van ons beoogde nieuwe huis. We hadden alles nog eens op een rijtje gezet, althans dat deel waar we zelf invloed op hadden en Frank was van plan om opnieuw een bod uit te brengen. Aan het bod koppelde hij ook een voorwaarde. Eigenlijk meer een, in onze ogen, gunstige optie voor de verkopers. Omdat zij allemaal verspreid over Frankrijk woonachtig zijn leek het ons een heel gedoe voor ze om het huis helemaal leeg op te leveren, zoals gebruikelijk is. Daarbij vonden wij veel spullen die er stonden erg leuk en wenste Frank mij toe om eens in een kringloop te kunnen wonen. Dus bracht Frank een bod uit met de mededeling dat ze, als ze dit bod zouden aanvaarden, niets anders dan hun privéspullen of voorwerpen met een emotionele waarde uit het huis zouden hoeven te verwijderen. Het opruimen zouden wij dan verder voor ons rekening nemen. En zo gezegd, zo gedaan. De makelaar beloofde het bod plus uitleg door te spelen. De verkopers waren nu weer aan zet.
Die namiddag belde de burgemeester met de mededeling dat ze om zes uur bij ons zou verschijnen met het stel, om het huis te komen bekijken. Stipt op tijd reden ze de tuin in. De burgemeester stelde ze aan ons voor en verdween weer net zo snel als ze gekomen was.