Omdat ik zo van je hou

Na bijna een maand afwezig te zijn geweest op dit blog, pak ik de draad weer op. Het terugvinden van het oude ritme kost wat moeite, maar nu deze eerste regels onder mijn vingers vandaan ontstaan, komt het niet vanzelf maar toch wel weer goed.
Gisteren was het weer zo’n dag dat de lente duidelijk voelbaar in aantocht is. De zon duidelijk zichtbaar tegen de blauwe lucht en de warmte ervan niet allen tussen je oren maar ook fysiek voelbaar. Dus hup naar buiten.

In de ochtend een afspraak in Bergerac en omdat dat sneller dan gepland afgehandeld kon worden, hadden we nog een hele middag voor ons. Frank had gezien dat er ‘s middags een leuke veiling in Agen zou zijn, dus waarom niet weer eens die kant op? Vertrouwd terrein, want vlakbij ons oude huis en het bezoeken van een veilinghuis vinden wij altijd een feestje.

Met een pitstop thuis, voor een goed gevuld broodtrommeltje ( ja, die afkomst verloochent zich niet) op stap met 90 kilometer voor de boeg. Gezellig kletsend en genietend van alle voorbodes van de lente in de natuur, waren we er zo. Zelfs nog iets te vroeg voor de start van de veiling. Maar daardoor tijd genoeg om allerlei te veilen artikelen goed te bekijken en voor het bemachtigen van een bordje met daarop een nummer om mee te kunnen bieden.  Frank kreeg een 10…..voor mij geen nieuws.

Aan de veiling zelf namen we niet actief deel, maar de spanning die er heerst en de manier waarop iedereen elkaar stiekem in de gaten houdt en probeert op waarde  in te schatten, is een mooi spel om te observeren.

Na een uurtje hielden we het voor gezien en zijn we verder onze geplande dingen gaan doen. Natuurlijk een bezoek aan de door mij zo ontzettend vaak bezochte Emmaüs kringloop, waar ik deze keer, heel braaf, niets gekocht heb. Er lagen wel interessante dingen, maar ik weet dat ik hier nog 1001 dingen heb liggen waar ik eerst nog iets mee wil doen. Maar wel genoten van het weer eens daar rondlopen.

Daarna een bezoekje gebracht aan een winkel vól met spullen die interessant zijn voor verzamelaars van “je kunt het zo gek niet noemen wat”. Van LP’s tot Pokemon kaarten en van Duplo poppetjes tot Dinky Toys. Om nog maar niet te spreken over de retro geluidsapparatuur en verder voor ons onbekende memorabilia. De winkel staat werkelijk bomvol en wordt gerund door een extraverte vent die duidelijk overal zelf de lol van inziet en dat enthousiasme met gemak op iedereen overbrengt. We raakten met hem aan de praat en hij vroeg na een paar zinnen of hij het goed had gehoord dat wij uit Nederland afkomstig zijn. Hij vertelde dat hij in Castricum had gewoond in zijn jeugd en toen in Alkmaar op de internationale school zat. Zijn moeder was in die tijd groot fan van Gordon en hij vertelde dat hij toen knettergek was geworden van een hit waarbij Gordon een Nederlandse versie van een nummer van Céline Dion zong. Of wij hem alsjeblieft konden helpen dat nummer te vinden zodat hij het aan zijn vrienden kon laten horen en voor eens en voor altijd af zou kunnen rekenen met dit trauma uit zijn jeugd. Ter plekke vond ik het nummer met de titel “Omdat ik zo van je hou” en liet het aan hem horen. Zijn reactie was goud waard; de andere klanten in de winkel moesten er direct aan geloven en hij was door het dolle heen. Wij helaas ook…..het was tot op dat moment voor ons een onbekend nummer en dat hadden we graag zo gehouden!