Vandaag zelf pâté gemaakt. Toen ik vorig jaar de mixer kocht met daarbij als extra opzetstuk een vleesmolen, had ik al het idee om dat weer eens een keer te gaan doen. Maar toen kwam de verbouwing van de gite ertussen, waardoor ik voor dat soort dingen niet genoeg tijd had (of nam). Een paar weken geleden een mooie oude terrine met deksel op de kop getikt en daarmee kwam wéér dat idee terug. Dit weekend stond het bovenaan op mijn lijstje. Gisteren eerst maar eens op stap voor de ingrediënten. Resulteerde in een ontdekkingstocht bij de vleesafdeling van de supermarkt. Nog niet zo’n held om bij een slager binnen te stappen en ook de slagerij van de supermarkt is nog net een stap te ver. Dus daarom zelf alles bij elkaar zoeken op de afdeling met voorverpakt vlees. Tjonge, wat je daar allemaal ziet liggen….. Echt élk eetbaar onderdeel van een dier kun je hier kopen. En er is kennelijk meer eetbaar aan een dier dan je denkt hier in Frankrijk. Er ging een wereld voor me open. Die trouwens voor mij ook gesloten had mogen blijven. Toch de spullen gevonden die ik zocht, dus vandaag kon ik lekker aan de slag.Voor het recept gebruikte ik mijn allereerste kookboek. Gekocht in 1979 en vanaf dag 1 serieus gebruikt. De nodige vlekken en aantekeningen leveren daarvoor het bewijs. Bij onze laatste verhuizing hierheen nog overwogen om er afstand van te doen, maar dat kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen.Vandaag was ik weer blij dat ik mijn al reeds beproefde recept voor franse boerenpâté er weer eens uit kon maken. In 1979 had ik nooit kunnen vermoeden dat ik die in 2019 nog eens zou maken in Frankrijk!
