Van kamermeisje tot………

Het is alweer twaalf dagen geleden dat ik mijn laatste stukje hier schreef. Schandalig! En dat terwijl er genoeg is om over te schrijven. Over ons nieuwe leven bijvoorbeeld als bed&breakfast eigenaar. Sinds op 14 juli onze eerste gasten naar binnen huppelden, is er veel veranderd. Pas vier nachten is het bed onbeslapen geweest tot nu toe en we zitten tot het einde van deze maand al vol. Dat betekent dat we er zelf alleen komen om op en in te ruimen, schoon te maken en te zorgen dat het onze gasten aan niets ontbreekt.En dat lukt, want we worden overladen met  enthousiaste reacties. En dat is leuk! Maar anders is het wel, na een half jaar bijna dagelijks elk hoekje onder handen te hebben genomen, er nu niet meer gewoon naar binnen te kunnen lopen. De ruimte waar we in al die maanden met de dag meer ons eigen plekje van hebben gemaakt, nu door anderen te zien gebruiken. Is het toch een beetje ons kind en hebben we nu toch moeite met loslaten?  Ach niet zeuren, het is gewoon heel fijn dat het nu al zo goed loopt en we zijn trots. Zoals ik in mijn vorige stukje ook al schreef komen er veel nieuwe dingen op ons pad. Het voelt voor mij echt alsof ik aan een nieuwe baan begonnen ben. Vermoeiend en uitdagend tegelijk met elke dag nieuwe dingen waar je tegenaan loopt en waar je over na moet denken. Hoeveel lakens en handdoeken moet je in huis hebben en waar haal ik die hier vandaan? Hoe maak je met die lakens het bed op een mooie manier op? Hoe maak je zo’n glazen douchewand nou toch streeploos schoon? Hoe vaak willen mensen schone lakens en handdoeken? Wanneer vinden mensen een praatje met ons leuk en wanneer willen ze juist met rust gelaten worden? Wat reken je extra voor een meegebrachte hond? Ach……….. zo kan ik nog wel even doorgaan. Het lukt allemaal prima en we vinden overal een antwoord op, maar je moet opeens over heel veel dingen nadenken. En dat is leuk, maar ook knap vermoeiend! We maken dagelijks ook wel hele leuke en verrassende dingen mee. Vorige week kregen we een boeking voor twee personen. We hadden alles weer mooi fris en gezellig gemaakt en waren in afwachting van de gasten. We hadden al gekeken waar ze vandaan kwamen en beiden toch al een beeld gevormd van de mensen die zouden komen. Op basis van niks anders dan een naam en een woonplaats, dus volkomen onzinnig. Beginners-enthousiasme zal ik het maar noemen. Tot onze grote verbazing kwam er een truck de tuin in rijden, met daarin twee stoere bomensnoeiers. Ik zag ze niet helemaal voor me in onze romantische slaapkamer. Nou dat zagen ze zelf ook niet, want ze vroegen direct of we het bed niet konden splitsen in twee losse bedden en dan ook nog verdeeld over de twee kamers. Geen probleem voor ons en terwijl zij vermoeid van het harde werken neerploften op een stoel in de tuin, hadden wij binnen tien minuten een hele nieuwe slaapkamerindeling klaar en hebben de mannen een week lang heerlijk geslapen na een dag hard werken. Na zo’n werkdag doken ze de keuken in om te koken, waardoor het elke dag heerlijk ging ruiken in huis. Ik hield eerlijk gezegd een beetje rekening met een puinhoop in de keuken en vroeg me ook af of die witte lakens nou wel zo’n goed idee waren, maar ook daarbij zat ik er volkomen naast; toen ze vertrokken zag het er allemaal keurig uit. En vanaf a.s. dinsdag komen ze weer voor twee weken. Het zijn hele makkelijke gasten waar we geen omkijken naar hebben. De gasten die we op dit moment hebben kosten ons, op een leuke manier, meer tijd. Maar daarover in het volgende blog meer. Want morgenochtend om zeven uur gaat de wekker weer voor de ontbijtservice!