(titel met dank aan Roos)
Het is weer zover; het regent mirabellen in de tuin. De bomen hangen dit jaar bomvol met gouden sapbommetjes en sinds een paar dagen vallen ze op de grond. De meesten rijp, maar ook veel die door kieskeurige vogels niet goed bevonden zijn en naar beneden gegooid worden. Die vinden wij dan ook niet goed genoeg, dus die mogen rottend op de grond de tuin voorzien van heerlijke alcoholdampen de komende tijd. Er zullen vast veel dronken torren rondkruipen. Frank behoort niet tot die groep. Hij raapt de mooie exemplaren ijverig op en brengt ze met bakken vol naar de keuken. Waar de Bon Maman van Francescas, ik dus, er vervolgens jam van gaat maken. Dat is veel werk, want mirabellen zijn klein en de pitten van mirabellen zijn groot. Erg groot en ze laten moeilijk los. Dus eerst de berg fruit wassen en koken, daarna de pitten eruit zeven en vervolgens koken met suiker en citroenrasp en -sap. Het is een middagje druk zijn,maar weer een jaar lang lekkere jam op een vers stokbroodje is ook wat waard. Morgen eerst op jacht naar een nieuwe voorraad lege potten en dan gaan we gewoon weer in de herhaling. Totdat de vijgen en de blauwe pruimen rijp zijn………….ja inderdaad, die zijn ook lekker in een glazen pot.