Vandaag de hele dag bezig geweest met de zitkamer van de gite. De muren had ik zaterdag al een laag grondverf gegeven en vandaag hebben ze de uiteindelijke kleur gekregen.De kastenwand geschuurd en geplamuurd en de omlijsting alvast een eerste laag lak gegeven. Schilderen is leuk als je ziet hoe het opknapt. Tijdens het schilderen ben ik altijd volop aan andere dingen aan het denken. Je hoeft er niet echt bij na te denken, dus extra gedachten hebben alle ruimte.
Vandaag moest ik terugdenken aan mijn sollicitatieprocedure op Aruba. En dan met name aan de psychologische test die ik moest ondergaan. ‘Ondergaan’ klinkt te zwaar, want ik vond het erg leuk. Anderhalve dag lang allerlei schriftelijke opdrachten, waarvan ik me eigenlijk niet veel meer herinner. En aan het einde een gesprek met de psycholoog. In dat gesprek vertelde hij een verhaal. In dat verhaal liep ik op straat en op dat moment stortte er een vliegtuig bovenop me. Hartstikke dood natuurlijk en hup naar de hemel. Daar aangekomen bleek dat mij de toegang geweigerd werd omdat mijn dood een vergissing was. Het vliegtuig was voor iemand anders bedoeld. Dus ik werd weer terug naar de aarde gestuurd. Maar het probleem was dat ik niet als mezelf en zelfs niet meer als mens terug naar de aarde kon. “Dus”, vroeg de psycholoog mij, “Hoe wil jij dan terug?” Eerst moest ik verschrikkelijk lachen om deze, in mijn ogen, wel érg gezochte vraag. Maar ik kwam er niet onderuit, er moest echt een antwoord komen. Zonder verder nadenken flapte ik er toen uit dat ik wel als verf terug zou willen komen op aarde. De beste man kon zijn verbazing niet onderdrukken en vertelde direct dat hij dat in al die jaren in zijn praktijk nog nooit eerder gehoord had. Honden, katten, vogels bij de vleet, maar verf ……… Hij wilde nog weten welke type verf en welke kleur. Het werd een leuk gesprek en zo werd voor hem de zoveelste test, denk ik, toch weer verfrissend. En kreeg ik uiteindelijk de baan, alhoewel ik daar eigenlijk te creatief voor was, volgens hem.