Vandaag was het wéér raak; op uitnodiging van de burgemeester van een naburig dorp schoven we met een groepje vrienden aan voor een maaltijd in het feestzaaltje van het dorp.
Met nog ongeveer 100 anderen aan lange tafels gezeten, genoten we van de saamhorigheid die nog zo gewoon is in deze kleine dorpen. De burgemeester opende de middag met een toespraak waarbij hij vermoedelijk het afgelopen jaar de revue liet passeren en de plannen voor het huidige, nieuwe jaar presenteerde. Ik zeg “vermoedelijk” want de kwaliteit van de geluidsinstallatie liet zeer te wensen over, waardoor we het niet voor 100% zeker weten.
Daarna werden onze, zelf meegebrachte, borden door vrijwilligers van de organisatie stuk voor stuk opgehaald en weer gevuld teruggebracht. We lieten ons de drie gangen, inclusief wijn goed smaken. Fantastisch toch dat dit soort dingen gebeuren en dat een groep mensen zich hier geheel belangeloos voor inzet. Laat het duidelijk zijn dat wij dit zeer waarderen. Als vrienden hadden we het ook heel gezellig met elkaar.
Nadat de laatste gang afgesloten was met koffie, kwamen er twee heren langs met de flessen sterke drank. Sterk in de zin van boven de 40%. De eerste fles die passeerde was gevuld met huisgemaakte eau-de-vie. Bij het nemen van een voorzichtig slokje brandde mijn huig bijna weg en kon ik precies volgen hoe dit slokje zich een weg naar beneden baande. De tweede fles die volgde leverde de nodige commotie op bij de tafel achter ons. Waarom dat was werd ons al snel duidelijk. In de fles drank zat een adder! Natuurlijk hartstikke dood, maar toch zal ik het moment dat ik in de fles keek nooit van mijn leven meer vergeten. Ik schrok zó verschrikkelijk. En door de bijbehorende blik op mijn gezicht was het wel duidelijk dat dit niet aan mij besteed was. En dat gold trouwens voor iedereen aan onze tafel.
We stonden eigenlijk al op het punt om te vertrekken toen dit gebeurde, dus even later zat ik enigszins beduusd in de auto. Er was deze middag weer een wereld voor me opengegaan, maar één die ik liever gesloten had gelaten. Eenmaal thuisgekomen heb ik er van alles over opgezocht. Het maken van deze drank gebeurt al verschrikkelijk lang. Er worden allemaal geneeskrachtige, maar natuurlijk ook potentieverhogende eigenschappen aan toegekend. Het is inmiddels illegaal om het te maken, maar zoals gewoonlijk zijn er uitzonderingen en is Parijs ver weg. Zelfs als de burgemeester het feestje organiseert. En dat maakt het hier, geloof ik, zo leuk.
Het was, hoe dan ook, weer een mooie en onvergetelijke zondag.