Iedere dinsdag begint met hetzelfde liedje. Nou ja, beter gezegd, met hetzelfde piepje. Want het is de enige ochtend in de week dat de wekker gaat. Ja echt, sorry hoor. En elke dinsdag is dat weer een lastig moment. Heel eerlijk gezegd denk ik elke week weer na of spijbelen niet de beste optie is. Zo ook vanmorgen. Buiten zag het er ook al niet aantrekkelijk uit door de mist. Toch dapper opgestaan en na een rustig ontbijtje in de auto gestapt. De mist bleek hardnekkiger dan we gewend zijn, maar toen we bij school aangekomen waren piepten de eerste zonnestralen al door de wolken. En ook binnen zat de juf al als een stralend zonnetje op ons te wachten, want dat kan ze écht. Het werd weer een gezellige ochtend, dus ook deze week weer geen spijt gehad van de genomen beslissing op de rand van het bed. Op de weg terug naar huis genoten van een mooie rit langs velden vol bloeiend koolzaad. Vandaag is niet grijs maar vrolijk geel de kleur van de dag.
